Quito, een grote, niet zo propere stad, door meerdere mensen beschreven als niet zo veilig ook. Allemaal leuke vooruitzichten.

Bij mijn eerste stappen door de buurt El Mariscal, het nieuwere uitgaansgedeelte, bleek dat eerste alvast te kloppen. De straten liggen er niet zo goed bij, voetpaden nog iets minder goed. Afval ligt beetje overal, honden hier en daar. Het verkeer maakt je vlug duidelijk dat je als voetganger onderaan de pikorde staat, zebrapaden zijn er omdat er iemand een job beloofd was door de overheid, vermoed ik. Bussen die zwarte rook uitspuwen, gele taxi’s die zwarte rook uitspuwen, oude auto’s die zwarte rook uitspuwen, je ziet het al, maar er zijn ook nieuwe auto’s. Dit alles samen zorgt er wel voor dat je onmiddellijk de vervuiling proeft.

Los daarvan moest ik ook een keer naar adem happen, en dan nog een keer, want het zuurstofgehalte is al een stuk lager doordat Quito op 2800 meter ligt, en de ingang van mijn guesthouse op 2805, waardoor ik de eerste dagen al hijgend binnenviel met “Hola, cien y ocho por favor". Het was er ook een mooie bijna loodrechte zon, die zorgde voor een mooie 25 graden en een beetje zonnebrand. Mijn factor 20 doet het hier iets minder goed dan gedacht.

Verder was er in El Mariscal weinig te doen voor toeristen uitgenomen uitgaan aan Plaza Foch (er is zelfs een Irish Pub). Aangezien ik nog zwaar aan het acclimatiseren was, heb ik dat aan mij laten voorbijgaan. Ik ben dan ook geen zo’n uitgaander, de hoogte zorgt ervoor dat ik na 2 pinten al zat ben en door de jetlag slaap ik met moeite 3 uur per nacht.

Wat is er dan wel te doen in El Mariscal? Wel, je hebt er een hoop tour operators die trips aanbieden naar de Galapagos eilanden, en dat staat wel hoog mijn lijst. Ook is er een school waar je Spaans kunt leren. De eerste dagen heb ik mijn beste Spaans bovengehaald, maar dat bleek weinig efficient te zijn. Ofwel schakelde de persoon tegen mij over op Engels, of ik kreeg een rij Spaans terug waar ik geen hol van verstond. Er is dus een hoop werk aan de winkel.

Na 2 dagen rondtjolen was mijn Galapagos vlucht en last-minute cruise wel geboekt. De cruise hoort goed te zijn want het is een luxeboot die ik normaal niet zou kunnen betalen, maar die ik aan een helft van de prijs gekregen heb. Niettemin neemt dees een stevige hap uit mijn budget, samen met de 2 extra weken die ik zelf ga organiseren op de eilanden. Ook de Spaanse les was gelukt, 5 halve dagen priveles (ongeveer de prijs van een jaar avondschool in België), met overnachting bij een gastgezin. Ik heb er zelfs mijn eerste lokaal biertje gedronken, dat ter plekke gebrouwen werd. Helaas was het niet zo super, misschien zijn we wat verwend in Belgie.

Het was mij nu ook al duidelijk geworden dat mijn voorbereiding zwaar tekortschoot. Mijn rugzak zit stampvol, mijn dagrugzak is niet het juiste formaat (oude laptoptas …), ik mis wel enkele zaken en heb zeker enkele zaken teveel mee. Hoe ik dat ga oplossen, weet ik nog niet, maar ik ben alvast begonnen met dingen te kopen, zoals extra zonnecreme, aftersun en een adapter voor de stekker. Komen daar binnenkort nog bij: een wandelstok, een handvat voor mijn gopro en mogelijks een nieuwe dagrugzak om al die dingen in te stoppen. Ook deze blog is kolere, die 4 uur in Charles de Gaulle waren net genoeg om de basis te doen, er moet nog wat aan getweaked worden, maar de goesting is niet zo groot. We zien wel nog wat het geeft.

Daarna was het tijd om te verkassen naar het oude centrum, om het mooie en goed bewaarde koloniale gedeelte van Quito ook eens te zien. Mijn nieuwe guesthouse was veel goedkoper, toen ik van de bus stapte werd mij echter vlug duidelijk waarom. De weg ging spontaan omhoog, en ik was dan wel al wat geacclimatiseerd, maar het duurde niet lang voordat ik weer aan het puffen was. Guesthouse zelf stelde niet zoveel voor (value for money), maar het voldeed. Een praatzieke Amerikaan, die juist naar Ecuador geemigreerd was en al paar maand in de guesthouse verbleef, kon mij redelijk wat tips geven over de omgeving, maar stopte daar helaas niet bij en begon spontaan zijn hele levensverhaal te doen. Het koste telkens wat moeite om weg te geraken …

De volgende 2 dagen spendeerde ik met wandelen in het oude centrum, tussen de oude koloniale gebouwen, de vele kerken, het toeristische straatje met kasseistenen, de grote Plaza’s. Ik sloot ook even aan bij een Free Walking Tour, omdat meer uitleg te krijgen en werd beloond met een bezoekje aan de lokale markt, beignets en Ecuadoriaanse chocoladeproeverij, alsook het verhaal waarom ze hier US dollars gebruiken.

’s Avonds vond ik er weer een brouwerijtje, deze keer mét lekker bier, en ook een goede pizza. Het eten is hier voor de rest niet zo speciaal, toch niet in het goedkopere segment, dus dat was een aangename verrassing.

Op zondag voelde ik mij geacclimatiseerd genomen om de kabellift te nemen naar een 1000-tal meter hoger, waar je een mooi zicht hebt over de hoogste hoofdstad ter wereld. Vandaar kun je dan nog 700 meter stijgen naar de top van de Rucu Pinchicha, een oude vulkaan. Een half uurtje na opening bleek voldoende te zijn om een half uur in de rij te moeten wachten, aangezien half Quito dan gaat wandelen daar. Het uitzicht stelde echter niet teleur, het extra gebrek aan zuurstof wel. Traag ging ik richting Rucu, al was ik zeker niet van plan om naar de top te gaan. Na een uurtje of 2 wandelen vond ik het wel voldoende, at ik mijn lunch (een banaan en energy bar) en keerde op het gemak terug. Hoofdpijn begon op te komen en eerst verdacht ik hoogteziekte ervan, maar ‘s avonds bleek het toch meer een zonneslag te zijn, want ik was nogal verbrand door de zon en de wind. Mijn voorraad aftersun gaat er vlugger door dan gedacht dus de dag erna naar de apotheek om alvast een nieuwe voorraad in te slaan.

Na de apotheek ging het richting de Spaanse school, maar dat is een verhaal voor een andere keer.

Zo, bij deze weer de fout gemaakt om een ellenlange blogpost te schrijven, net zoals ik deed in het begin van mijn reis in Zuid-Oost Azie. Sommigen onder jullie zullen zich dat we nog herinneren. Oh well, history repeats itself, binnen een week of 3 is dat al weer veel minder ;-)