De laatste dag in Chachapoyas?

Opstaan, terug granola, laatste yoghurt dus aanvullen met melk. Iets minder lekker. Verder praten over papieren (en het gebrek daaraan), mogelijke repatriatievluchten, de busrit. De jongste van de bende, een 18-jarige gast van de UK, lijkt er niet in te slagen zijn ambassade te overtuigen om de juiste papieren te maken. Dit zorgt voor stress bij de rest want niemand wil vast te komen zitten omdat er iemand zijn papieren niet in orde zijn.

In de namiddag begin ik met gemengde gevoelens aan mijn rugzak. Alles erin, helft er weer uit, dan er terug in. Dagrugzak staat leeg klaar om gevuld te worden, samen met een berg snacks voor de busrit. Bij nader inziten heb ik er redelijk zeker teveel gekocht. Maar goed, dat lost zichzelf wel op.

’s Avonds is het plan om samen te eten, maar wegens geen pizza delivery gaat dat niet lukken want we kunnen niet koken voor 24 man. Mijn laatste avondmaal is pasta met tonijn/olijf/tomatensaus. In de keuken is er al redelijk wat alcohol gevloeid merk ik, ik stoor mij vooral aan het feit dat de keuken ingenomen wordt door mensen die niet meer moeten koken. Maar het is de laatste avond samen, dus ik laat het gaan.
Later doen we een gezamelijke toost, op de Chachapoyas bende. Wat we dachten dat een sociaal experiment ging worden, is redelijk gewoon gebleven, omdat iedereen redelijk goed met elkaar kon omgaan (uitgenomen een Frans koppel dat zich opsluit in hun kamer, maar geen groot verlies).

Van de mensen die met de bus meegaan, is de helft er onzeker over, ik inclusief. Van de mensen die achterblijven, is de helft er ook onzeker over, of het wel een goed idee was om nog wat langer te wachten.

Juist voor ik ga slapen, ontdekt Hanne dat haar naam verkeerd is op de Belgische salvoconducto, er staat Hannelore. Hoe iedereen dat gemist heeft, is mind-blowing. Ik pas het document aan en stuur het door, maar dat is niet officieel, dus wordt dat ambassade op de hoogte gebracht. Hopen dat we morgen een nieuw document hebben. Weer geen goede mood om te gaan slapen. Verder blijf ik nadenken over wat ik in Belgie ga doen.